Muziek voor goed doel én goed gevoel
Music for life leerde Siska Schoeters dat Kerstmis écht de warmste periode van het jaar is. Dat we in een samenleving leven die wél goed kan zijn voor een ander. “Als je er ‘gewoon’ een plaat voor in ruil krijgt, kan er hemel en aarde worden verzet.”
‘‘Ik kan niks schrijven waarover ik niks weet. Ik heb nog nooit een diner gemaakt voor meer dan vier mensen. Laat staan iets in de oven gestopt dat ik met mijn eigen handen heb opgevuld. Mijn wijnkennis gaat zodanig ver dat ik weet dat ik een rioja van rond de 8 euro meestal lekker vindt en temperanillo ook. Ik heb nog nooit een eenzame uitgenodigd voor Kerstmis. Ik ben geen school gaan bouwen in een Afrikaans land. Laat staan dat ik gewoon al elk jaar naar iedereen een kaartje heb teruggestuurd die mij er ééntje stuurde. Vaak lagen die kaartjes in maart nog op de kast in de gang. Zonder postzegel, want die moest ik nog halen.
De enige constante de afgelopen zeven jaar in mijn leven was dat ik op kerstavond bij mijn ouders was. En bij mijn broers en zussen en hun aanhang. Ik kwam daar altijd veel te laat toe. De kaarsjes brandden zeker al een paar uur. En de meeste hapjes waren al op. Vaak werd er ook gezegd: ‘Ah, ge zijt er, dan kunnen we eindelijk aan tafel’. De meest ideale plek om kerstavond door te brengen. In mijn geval dan toch. Die afgelopen zeven jaar ben ik meestal dan ook rond 22 uur in slaap gevallen in de zetel, helemaal knock-out, maar tevreden. Want de afgelopen zeven jaar ervoer ik waarschijnlijk de mooiste weken voor Kerstmis die ik ooit zal hebben gehad.
Ik heb geen eten gekregen. Ik sliep maximum vier uur aan een stuk. En ben ik wakker geworden met duizend man die je slaapkop (en je pyama) zag als je even dag kwam zeggen. Geen enkele snottepiet hing ongemerkt aan je neus. Hoogzwanger het hele land rondgereden met een loodzware decibelmeter op mijn rug. En zeven dagen buiten geleefd en geslapen. En gewerkt.
Ik heb gehuild, gevloekt, gevraagd of ik alstublieft even buiten mocht, en gevraagd of ik alstublieft even binnen mocht. Elk jaar zou het het laatste jaar zijn geweest. En die zeven dagen zag ik na de tweede dag al niet meer zitten.
Elk jaar zou het het laatste jaar geweest zijn
Maar dan werd het wel weer 24 december. Veel sneller dan ik had gedacht aan het begin van die week. En er waren duizenden mensen langsgekomen, die op één of andere manier wilden tonen dat zij in de afgelopen dagen ook aan een ander hadden gedacht. Ze hadden gewerkt, gezweet, gebakken, gewassen, gesport, geslapen, gesekst of ge-watdanookt, voor een ander, voor een goed doel, voor iemand die het minder goed had dan zij.
Music for life heeft me geleerd dat Kerstmis écht de warmste periode van het jaar is. Dat we in een samenleving leven die wél goed kan zijn voor een ander. En als je er ‘gewoon’ een plaat voor in ruil krijgt, dat er hemel en aarde kan verzet worden. Dat er miljoenen kunnen ingezameld worden, voor iemand die het letterlijk en figuurlijk in deze periode niet zo warm heeft als jij. Denk er eens aan. Terwijl je iets eigenhandig aan het opvullen bent.”