Betrouwbare labels
De consument is best bereid om iets méér te betalen voor een product dat met zorg voor het milieu, het klimaat of de arbeidsomstandigheden is geproduceerd. Maar dan moeten de productlabels wel te vertrouwen zijn, natuurlijk. “Labels kunnen niet zonder een grondige, transparante en onafhankelijke validatie.”
Productlabels zijn het slachtoffer van hun eigen succes. Wereldwijd bestaan er bijvoorbeeld meer dan 430 ecolabels. Allemaal worden ze volgens hun eigen methodologie opgesteld door de instantie die ze in het leven heeft geroepen, toegekend en geëvalueerd. En allemaal dekken ze een andere lading, hoewel de rode draad – het product is ecologisch verantwoord geproduceerd – steevast dezelfde is.
Betrouwbaarheid inschatten
Door de veelheid aan labels kan de consument echter slecht de betrouwbaarheid inschatten. “Lang niet alle labels zijn betrouwbaar,” zegt Evert Vermaut, product manager bij Vinçotte. Dat is een van de grootste inspectie- en certificatiebedrijven wereldwijd. “Wij zien bijvoorbeeld dat slechts een deel van de labels die men toekent, een externe, onafhankelijke partij ze ook daadwerkelijk valideerde. Nochtans is dat onontbeerlijk om het vertrouwen bij de consument op te bouwen, te behouden en – in het geval van de ecolabels – greenwashing te voorkomen.” Als men een label valideert dan wint het aan geloofwaardigheid en kan het zich onderscheiden van de rest.
We selecteren een duurzaam traject om de resterende uitstoot te compenseren
Ecolabels
Ecolabels zijn grofweg op de delen in twee categorieën. Labels die rechtstreeks op de eindconsument zijn gericht. En labels die bedoeld zijn voor andere bedrijven of leveranciers in de productieketen. “We merken dat multinationals die zichzelf een groener imago willen aanmeten. En steeds vaker van hun leveranciers eisen dat ook zij de impact op het milieu of het klimaat klein houden,” vertelt Vermaut. “Een betrouwbaar, gevalideerd label kan daarbij helpen.”
Zo’n populair, Belgisch en gevalideerd ecolabel is CO2 Neutral van de firma CO2logic. Dat label kunnen bedrijven aanvragen als ze hun koolstofneutraliteit in de kijker willen plaatsen. Eerst berekenen we de totale CO2-uitstoot van een bedrijf. “Die bestaat hoofdzakelijk uit verschillende bronnen zoals de eigen CO2-emissies van het bedrijf, de uitstoot van de elektriciteit en energie die het bedrijf aankoopt. En de CO2 die we verderop in de productieketen produceren,” vertelt Antoine Geerinckx van CO2logic. Vervolgens zoeken Geerinckx en zijn collega’s van CO2logic naar opties om de uitstoot te beperken. “Ten slotte selecteren we een duurzaam traject om de resterende uitstoot te compenseren. Meestal is dat een investering in een klimaatproject in het buitenland.”
Heel dat toekenningsproces doet een extern certificatiebedrijf nog eens over ter controle. “We berekenen de uitstoot opnieuw en we kijken of we bijvoorbeeld niet méér kunnen reduceren.” Vermaut benadrukt ook het belang van de validatie van zulke duurzame investeringen zoals klimaatprojecten. “Het geïnvesteerde geld moet natuurlijk ook écht tot een vermindering van de CO2-emissie elders leiden.”
Bereid meer te betalen
Ondertussen wil ook Europa schoon schip maken in labelland. In een pilootproject onderzoekt de Europese Commissie hoe een betrouwbaar, omvattend en uniform label de consument ertoe kan aanzetten zijn koopgedrag te veranderen. Daaraan werkt ook Vinçotte mee. Een label dat bijvoorbeeld niet alleen de impact op het milieu of het klimaat weergeeft, maar de ganse levenscyclusanalyse in rekening brengt. Vermaut: “We weten uit onderzoek dat mensen best bereid zijn iets meer te betalen. Als ze maar de garantie hebben dat labels ook écht de lading dekken.”