‘Eens die stap gezet, is de stap naar andere aankopen snel genomen’
E-commerce is booming. En hoewel België niet bij de koplopers hoort, willen we onze achterstand uiteraard wel inlopen. Maar hoe doen we dit? Waar zitten dan de drempels? Marketingprofessor Gino Van Ossel van de Vlerick School verklaart de zeven grootste obstakels voor e-commerce in ons land. “De allergrootste rem op het succes van e-commerce in België is onze mentaliteit.”
Belgen zijn bang
“Wij, Belgen, zijn bang. We vertrouwen ‘het’ niet. De Belgische consument is geen early adopter. Hij is risico-avers en oerconservatief. Het is precies die ingesteldheid die ertoe geleid heeft dat e-commerce in ons land veel trager op gang kwam dan in onze directe buurlanden. Gelukkig komt er stilaan beweging in ons online koopgedrag en volgens marketingspecialisten heeft e-commerce bij ons nog wel degelijk potentieel.”
Veel winkels dichtbij
“Een tweede remmende factor is de densiteit van ons winkelnetwerk. België is een klein landje en we wonen allemaal vlakbij stadskernen, winkelcentra en shopping boulevards. Zelfs de buitenlandse markten zijn vlakbij. Het kost ons dus niet veel moeite om fysiek te gaan winkelen met het bijkomende voordeel dat je ziet en voelt wat je koopt, dat je dingen ter plaatse kunt passen, kopen en betalen en dat je dus alle mogelijke risico’s van een online aankoop uitsluit.”
Geen waardevol certificaat
“In tegenstelling tot Nederland bijvoorbeeld, heeft België geen echt gekend en vertrouwd betrouwbaarheidslabel. In Nederland heb je Thuiswinkel Waarborg, een kwaliteitskeurmerk dat aangeeft dat je in alle veiligheid kunt kopen bij een betrouwbare webwinkel. Het wordt ook pas toegekend na een strenge en objectieve audit. Bij ons heb je wel een paar goedbedoelde initiatieven in die richting, zoals BeCommerce, SafeShops.be, e-commerce van Unizo… maar ze zijn onderling verschillend en hebben dus lang niet diezelfde waarde.”
Ingepalmd
“Belgie is een kleine markt, met als gevolg dat ‘onze’ ketens hooguit kmo’s zijn, voor wie het minder evident is om een eigen webshop uit te bouwen. Mede daardoor is e-commerce bij ons veel trager op gang gekomen en hebben we de boot een beetje gemist. E-buyers van het eerste uur kwamen sowieso terecht op buitenlandse sites. Die hebben de Belgische online markt intussen voor een groot stuk ingepalmd.”
Internationale ketens kiezen niet voor België
“Het feit dat ons online winkelgedrag zich zo langzaam ontwikkelt in vergelijking met andere landen, maakt dat ook de grote buitenlandse winkelketens er anders op reageren. Omdat wij minder online kopen, kiezen internationale winkelketens zoals H&M of Ikea er voor om hun webshops eerst te lanceren in landen waar e-commerce meer ontwikkeld is. Ons land komt dan pas later aan bod. Helaas betekent dat ook dat ze de Belgische consument dan vanuit het buitenland bedienen.”
Online betalen smaakt ons niet
“Hoewel we in België bij de eersten waren om ‘geld uit de muur te halen’, benzine te tanken met een kaart en onze eigen bankverrichtingen te doen thuis, zijn we allesbehalve happig om online betalingen te doen. We spelen liever op safe. Tenzij de drempel zo laag gemaakt wordt dat we er niet omheen kunnen. Spotgoedkope vliegtickets bijvoorbeeld, daar zijn we niet vies van. En eens die stap gezet, is de stap naar andere aankopen snel genomen.”
Eerst ontvangen, dan betalen
“Het thuisbezorgen van een e-bestelling is praktisch en kan zelfs op zondag. Toch is ook op dat vlak de Belg terughoudend. Zeker als hij er moet voor betalen. Belgen halen hun bestelling liever af in de winkel of op een afhaalpunt. Ze vinden het geruststellend dat ze eerst hun bestelling ontvangen en dan pas moeten betalen. Lokale winkelketens kunnen dus scoren en opboksen tegen de (internationale) concurrentie door hun winkels als afhaalpunten in te zetten.”